Sri Lanka’da TVET sonuçlarının iyileştirilmesi: devlet dışı aktörlerle daha iyi ortaklıklar yardımcı olabilir

Nisha Arunatilake, Sri Lanka Politika Çalışmaları Enstitüsü

Teknolojik değişim ve küreselleşme talebi artırmıştır. Sri Lanka’da vasıflı işçi talebi. Ancak birçok Sri Lankalı işgücü piyasasına katılıyor vasıfsız veya düşük vasıflı işçiler olarak. Göre UNESCO İstatistik Enstitüsü verileri15-24 yaşındakilerin %5’inden azı, sektörün büyüklüğüne rağmen teknik ve mesleki eğitim programlarına katılmaktadır. Farklı sağlayıcıların karşılaştırmalı avantajlarının daha iyi kullanılması ve kamu maliyesinin daha verimli ve etkin kullanılması, ülkedeki teknik ve mesleki eğitim ve öğretimi (TVET) ve kalkınmaya olan katkısını iyileştirebilir.

Sri Lanka’da çeşitli TVET kurumları var

Sri Lanka’daki TVET sektörü parçalanmış ve karmaşıktır. Göre Yüksek Öğretim ve Mesleki Eğitim Komisyonu (TVEC), 2022’de 3219 akredite kurs veren 1163 aktif TVEC kayıtlı kurum vardı. analiz ettiğimiz gibi bir arka plan kağıdı ve ulusal lansman etkinliğinde tartışıldı. Eğitimde devlet dışı aktörler hakkında 2022 Güney Asya bölgesel raporubu TVET sağlayıcılarının yaklaşık yarısı özeldir, ancak toplam kayıtta daha küçük ama artan bir paya sahiptirler.

Kamu TVET sektörü, Ulusal Çıraklık ve Endüstriyel Eğitim Kurumu (NAITA), Mesleki Eğitim Kurumu (VTA), Teknik Eğitim ve Öğretim Departmanı (DTET) ve Ulusal Gençlik Konseyi (NYC) dahil olmak üzere birçok farklı kurum tarafından işletilmektedir. Eğitim ve öğretim hizmetlerinin iyi koordine edilmemesi, benzer kursların aynı yerde farklı kurumlar tarafından verilmesine neden olmaktadır.

Şahıs şirketleri, odalar, kamu-özel sektör ortaklıkları ve STK’lar gibi çeşitli özel sektör TVET kurumları da ülke genelinde faaliyet göstermektedir. Devlet özel sektöre herhangi bir mali destek sağlamamaktadır. Bu merkezlerin finansmanı da çeşitlidir ve yerel ve denizaşırı hayır kurumları ve bağışçılar tarafından sağlanan finansmanın yanı sıra öğrenciler tarafından ödenen ücretleri içerir.

Ülkedeki farklı kurumlar tarafından sunulan TVET sektör kurslarının kalitesi, Ulusal Mesleki Yeterlilikler (NVQ) sistemi, 2015 yılında TVEC tarafından geliştirilmiştir. NVQ, TVET kurumlarının ulusal düzeyde yeterlilikler elde etmek için takip etmesi gereken farklı zanaatlar için yapılandırılmış, yedi seviyeli bir yeterlilik sistemi sağlar. Her yeterlilik seviyesi, endüstri ile istişare içinde geliştirilen Ulusal Yeterlilik Standartlarına (NCS) dayanmaktadır.

TVET sektörü birçok zorlukla karşı karşıya

Sri Lanka’da TVET sektöründe kalan dört temel sorun var:

1. TVEC, hem kamu hem de özel TVET kurumlarını düzenler. NVQ çerçevesi, kurumları ve kursları akredite etmek ve yeterlilikleri onaylamak için sağlam bir mekanizma sağlar. Ancak bu sistemin kontrol amacıyla kullanılması kalite NVQ tüm zanaatlar için geliştirilmediğinden sınırlıdır. Akreditasyon için hantal prosedürler ve sertifikasyon sağlamadaki gecikmeler, TVET kurumlarını akreditasyon aramaktan caydırdı. Sonuç olarak, birçok özel sektör kuruluşu akreditasyon olmadan faaliyet göstermektedir ve kamu sektörü kuruluşları da kaliteyi izleme ve iyileştirme mekanizmalarından yoksundur.
2. bu finansman kamu TVET kurumlarının büyük bir kısmı hazineden gelmektedir. 2019 yılında devlet bütçesinin %1’inden azı, 500’den fazla kamu TVET kurumunun ihtiyaç duyduğu maaş, malzeme, enerji, makine ve teçhizatı desteklemek için oldukça yetersiz olan TVET sektörüne harcandı.
3. TVET kurumlarının sonuçları karışıktır. Bazıları çok başarılıdır ve işgücü piyasasında yüksek talep gören mezunlar verir. Ancak birçok TVET mezunu uygun bulamıyor çalışanlart Yetersiz pratik beceriler ve alınan eğitimin kalitesiz olması nedeniyle. Bir Dünya Bankasına göre ders çalışma, sanayi sektörünün TVET’e anlamlı katılımının olmaması, sektörün işverenlerin ihtiyaç ve tercihlerine dayalı olarak daha talep odaklı olmasını engelliyor. Ayrıca, TVET’e olan talebin olmaması, piyasada TVET mezunları sıkıntısı yarattı.
4. İnsan ve mali kaynakların sınırlı mevcudiyeti, kaliteli TVET programlarının geliştirilmesini engellemektedir. Kamu TVET kurumları tarafından sunulan ücretlendirme, nitelikli ve deneyimli kişileri çekememektedir. Mali sınırlamalar ve TVET yönetişim yapıları, TVET kurumlarının eğitmen maaşlarını piyasa oranlarıyla eşleştirmesini ve piyasadaki diğer değişikliklere ayak uydurmasını engellemektedir. Problem çözme, takım çalışması ve liderlik becerileri gibi sosyal becerilerin geliştirilmesine verilen ilginin olmaması da iş bulmanın önünde bir engeldir.

Analiz, üç politika tavsiyesine katkıda bulunuyor.

Kaliteyi artırmak için TVET sektörü için mevcut sınırlı kamu kaynaklarını kullanın. Ülkedeki TVET’in kalitesini yükseltmek için NVQ çerçevesini iyileştirmek ve genişletmek için hükümet kaynakları kullanılmalıdır. Belgelendirme sürecinin verimliliğini artırmak ve özel TVET sağlayıcılarının belgelendirme için kalite standartlarını karşılamalarına yardımcı olmak için de yatırım yapılmalıdır.

TVET tedarikinin verimliliğini artırmak için TVET kurslarını rasyonalize edin. TVET sektörü, özel sektör ve endüstri ile ortaklaşa mesleki eğitimle ilgilenenler için kaliteli TVET sağlamanın en etkili yollarını değerlendirmeli ve faaliyete geçirmelidir. Kamu TVET hizmeti, özel sağlayıcıların yanı sıra farklı kurumlar arasında modernize edilmeli ve daha iyi koordine edilmelidir. Endüstrilerle daha yakın ortaklıklar, yalnızca eğitim kursları geliştirmek için değil, aynı zamanda en ileri eğitim sağlamak için gereken malzeme ve ekipmandaki boşlukları doldurmak için de kullanılabilir.

Eşitliği sağlamak için özel olarak sağlanan TVET kurslarının masraflarını karşılayamayan öğrencilere mali yardım sağlanmalıdır. Devlet dışı aktörlere daha fazla güvenmek, aileler için cepten çıkan maliyetleri artırabilir. Devlet, bu tür masrafları karşılayamayan öğrencilere hazine fonları yoluyla veya öğrencilere mali yardım sağlamak için devlet dışı yardım seferber ederek mali yardım sağlayabilir.