Bay Chong Wee Er Timothy, spor yapmak için yarışmalarda yargılanmaktan çok daha fazlası olduğunu söylüyor. Öğrencilerinin oyun alanındaki deneyimleri sayesinde nasıl daha empatik ve özgüvenli olduklarını paylaşıyor.
Chong Wee Er Timothy, Northbrooks Ortaokulu tarafından, Eğitimde Üstün Gençlik Ödülü 2022 Alıcısı
Bize nasıl bir öğretmen olduğunuzu anlatan bir hikaye anlatın.
“Hayır, denemek istemiyorum.”
Beden eğitimi derslerinde öğrencilerimi voleybol servisi yapmak veya voleybol oynamak gibi yeni bir şey denemeye teşvik ettiğimde bu, öğrencilerimin yaptığı yaygın bir kaçınmaydı.
Öğrenciler başarısız olacaklarından ve sınıf arkadaşlarının onlara güleceğinden korktular. Bu yüzden denemek yerine, genellikle bir basketbol potasına futbol atmak veya akranlarıyla sohbet etmek gibi sınıfta aptalı oynarlardı.
Öğrencilerimdeki başarısızlık korkusu ve direnç eksikliği olan sorunun köküne değinmem gerektiğini hissettim. Denemek ve başarısız olma riskini almaktansa hiç denememeyi tercih ederler.
İlk adım, öğrencilerimin duygularını düzenleme yeteneklerini geliştirmekti. Pozitif Psikoloji teorisinin belirttiği gibi, neden hissettiğimizi bile anlamak, davranışlarımızı değiştirmenin ilk adımıdır.
“Öğrencilerimdeki başarısızlık korkusu ve direnç eksikliği olan sorunun kökenini ele almam gerektiğini hissettim.”
Tanıttığım ilk Pozitif Psikoloji Müdahalesi (PPI) aracı Duygusal Termometre idi. Bu, öğrencilerin dersin belirli bir noktasında nasıl hissettiklerini paylaşmalarını ve daha da önemlisi neden hissettiklerini belirlemeye çalışmalarını gerektirdi. Öğrenciler, duygularını dürüstçe yanıt vermeye teşvik eden bir Google formu aracılığıyla önce anonim olarak paylaşırlardı. Daha sonra, öğrencilerin hissettikleri şekilde yalnız olmadıklarını bilmeleri için hem olumlu hem de olumsuz duyguları seçerek bazı ifadeleri okurdum. Öğrencilerin birbirleriyle daha rahat edebilecekleri güvenli ve güvenilir bir alan oluşturulduğundan, duygularını açıkça paylaşma konusunda da güven kazanmaya başladıklarını gözlemledim.
Pozitif Psikoloji teorisi ile öğrencilerin duygularını düzenleme becerilerini geliştirmek
“Onun da yeni bir spor öğrenme konusunda endişeli olduğunu bilmiyordum” ve “Herkesin önünde aptal görünme korkusuyla kendimi özdeşleştiriyorum…” alınan ortak yanıtlardan ikisiydi.
Öğrencilerin birer birer açılmasıyla, üç aylık bir süreçte yapılan dürüst paylaşımlar sınıfı daha da yakınlaştırdı. Öğrenciler sınıf arkadaşlarının mücadeleleri ve çabalarıyla özdeşleştikçe, diğerlerinin başarısız girişimlerinin ardından gelen kahkahalar ve kıkırdamalar azaldı. Öğrenciler, akranlarının önünde potansiyel olarak ‘başarısız olmak’ anlamına gelse bile, denemek için rahatlık alanlarından çıkmaya daha istekli hale geldiler. Hatta birçok arkadaşlığın derinleşmesine neden oldu. Eskiden gördüğüm yıkıcı davranışların yerini daha güçlü akran desteği ve denemeye teşvik aldı.
Tanık olduğum yüreklendirici bir an, derslerden birinde daha çekingen bir sınıf arkadaşına voleybol önkol pası yapmayı öğretmek için uzanan üç oğlandı. Bununla ilgili şaşırtıcı olan şey, daha yetenekli bu üç çocuğun, voleybolu yakalamakta zorluk çeken bir sınıf arkadaşına koçluk yapmak şöyle dursun, normalde spor yapmada daha az yetkin olan başkalarıyla oynamak istemeyecek olmasıydı. Aynı şekilde, genellikle sosyalleşmek istemeyen çekingen öğrenci, daha ileri düzey oyuncuların cesaretlendirmesi ve voleybol tüyoları ile moral buldu.
Bu sahne benim için en iyi basketbol atışından veya futbol pasından daha anlamlıydı.
Etkili bulduğunuz bir öğretim yöntemini veya aracını tanımlayın.
Her hafta öğrencilerimin öğrendikleri sporda farklı roller üstlenmelerini sağlarım. Örneğin, bir hafta belirli bir öğrenci takım kaptanı veya antrenör olabilir ve sonraki hafta ekipman yöneticisi veya hakem olabilir.
Herkes, o sporu oynamadaki yeterliliklerine bakılmaksızın, bir şeye liderlik etme veya sorumluluk alma fırsatına sahiptir.
Bunun, öğrencilerin öğrenmelerini sahiplenmelerinde ve sosyo-duygusal becerilerini geliştirmelerinde çok etkili olduğunu buldum. Öğrenciler sadece sporun farklı yönlerini değil, aynı zamanda takım sporunun etkili bir şekilde oynanması için gereken değişen rolleri de takdir ederler.
Bir oyunun başarısının, her üyenin kendi rolünü oynamasına bağlı olduğunu anlarlar. Örneğin, bir takım kaptanı aktivite talimatlarını takım arkadaşlarına doğru bir şekilde aktaramazsa, takım arkadaşları ne yapacaklarını bilemezler. Ekipman yöneticisi, faaliyet için gerekli ekipmanı uygun şekilde kurmazsa, bunun sonuçları çok kapsamlı olabilir.
Spor Eğitim Modeli’nden alınan bu yaklaşım sayesinde öğrencilerimin öğrenmelerinde daha aktif hale geldiğini görüyorum.
Roller değiştikçe, öğrenciler çeşitli rollerde karşılaştıkları zorluklara karşı daha anlayışlı olurlar ve sporun sorunsuz oynanmasını sağlamak için birbirleriyle işbirliği yapmayı öğrenirler.
Ayrıca öğrenciler, her dersin sonunda sınıf arkadaşlarında gözlemledikleri bir gücü paylaşmaya teşvik edilir. Bu, öğrencilerin eylemlerinin akranları tarafından tanındığını hissettikleri için takdir etmeye başladıkları ‘güç tespit aracı’nın bir uygulamasıdır. Örneğin, bir öğrenci bir voleybol servisini iyi yapamadığında ancak beceriyi uygulamaya devam ettiğinde, bir sınıf arkadaşı onun metaneti hakkında yorum yaptı.
Bay Chong, öğrencilere sporun sadece farklı yönlerini değil, aynı zamanda değişen rolleri de takdir etme konusunda rehberlik ediyor.
“Bu rutinler öğrencilere güven aşılar ve sınıf içinde bir aidiyet duygusu ve takım çalışması geliştirir.”
Hangi okul projesi veya girişimiyle özellikle gurur duyuyorsunuz?
Denetlediğim badminton ekibi, Chong Pang sakinleri için neredeyse tamamen kendi başlarına üç günlük bir badminton atölyesi planladıkları ve yürüttükleri bir “Chong Pang’a Geri Dönme” Eylem Değerleri (VIA) projesi düzenledi.
Ekip, toplum merkezi tesislerini pratik yapmak için kullanıyordu, bu yüzden onlara badminton öğretmeyi teklif ederek sakinlere teşekkür edeceğimizi düşündük. Fikir kavramsallaştırıldıktan sonra, 20 öğrenciden oluşan ekip projeyi zevkle üstlenirken, ben kasıtlı olarak bir adım geri çekildim, böylece öğrenciler süreç boyunca birbirlerine liderlik etmede daha proaktif bir rol oynayabilirler.
Bay Chong ve öğrencileri badminton kliniğini planlıyor.
Hazırlık aşamasında, tanıtım ekibinin badminton atölyesinin reklamını yapmak için büyük çaba sarf ettiği, ancak Topluluk Merkezi tarafından reddedildiği bir olayı hatırlıyorum. Öğrenciler reddedilme nedeniyle hayal kırıklığına uğramadılar, ancak geri bildirimi olumlu karşıladılar ve kendilerinin ve Toplum Merkezi’nin memnun olduğu başka bir afiş hazırladılar. Sonunda, atölye sakinlerinden yaklaşık 20 kayıt aldı.
Çalıştay için hazırlık olarak, hiçbiri CCA lideri olmasa da çalıştay için beş öğrenci ‘koçu’ belirlendi. Seçilmekten heyecan duydular ve yeni rollerini hevesle üstlendiler.
Günün kendisinde, koçlar sakin ve kendinden emin görünüyorlardı, ancak daha sonra, hem heyecan hem de gerginlik içinde uykusuz bir gece geçirdiklerini paylaştılar.
“Ya yarın baş edemezsek?” “Ya kalabalığı yönetemezsek?” “Koçluğum standartlara uygun değilse ne olur?”
“Utangaç ve sessiz bir öğrenci olan koçlardan biri, olumlu tutum onun daha büyük bir güvenle öğretmesine yardımcı olmuştu. Diğerleri, olumlu bir öğrenme tutumu benimsediği sürece gergin olmanın sorun olmayacağı konusunda hemfikirdi.”
O gün koçlar, yaşları 8 ile 17 arasında değişen katılımcılara verdiği talimatlarda netti. Ayrıca birbirlerini teşvik edici başlarını salladılar. Kayıttan koçluğa kadar tüm süreç sorunsuz geçti ve öğrenciler ‘Harika iş!’ ve ilk oturumun sona ermesiyle halktan beşlik çaktı.
Utangaç ve sessiz bir öğrenci olan koçlardan biri, olumlu bir tutuma sahip olmanın daha büyük bir güvenle öğretmesine yardımcı olduğunu belirtti. Diğerleri, olumlu bir öğrenme tutumu benimsediği sürece gergin olmanın normal olduğu konusunda hemfikirdi. Bu öğrencilerin adım attığını ve önderlik ettiğini görmek dileğim gerçekleşti.
Bunu takip eden haftalar boyunca, bu öğrencilerin tek konuştuğu şey badminton atölyesiydi. Onlara böyle bir başarı duygusu verdi. Ayrıca, takım birlik içinde büyüdükçe sonraki antrenmanlarımızın da geliştiğini gözlemledim ve onlar da bu ayakkabılara adım atan koçun rolünü takdir ettiler.
“Benim kişisel inancım, yarışmaların öğrencilerin becerilerini sergilemek için tek platform olmaması gerektiğidir. Spor yapmak sadece yarışmalarda kazanmak ve yargılanmak değildir.”
Kişisel inancım, yarışmaların öğrencilerin becerilerini sergilemek için tek platform olmaması gerektiğidir. Spor yapmak sadece yarışmalarda kazanmak ve yargılanmak değildir. “Chong Pang’a Geri Dönmek” VIA projesi, öğrencilerin becerilerini kullanabilecekleri diğer platformlara bir örnektir. Bu süreçte öğrenciler sadece becerilerini uygulamakla kalmayıp, iletişim ve takım çalışması gibi yumuşak becerileri de geliştirmekle kalmadı, daha da önemlisi, kendi kapasiteleriyle başkaları için fark yaratabileceklerini de öğrendiler. Bu aynı zamanda, öğrencilerin paylaşımlarından ve yansımalarından da görüldüğü gibi, bir güven duygusu ve kendilerine nasıl değer verdiklerini geliştirmeye yardımcı oldu.
Sonraki adım: Pandemi hafiflediğine göre, öğrencilerim öğretmenler için bir badminton kliniği planlıyor.
Kaynak : http://www.schoolbag.edu.sg/story/sporting-the-right-attitude